Szyja to niezwykle ważny element układu ruchu. Niepozornie mały, ale ma wpływ na ogrom funkcji w naszym organizmie. Cała masa problemów bólowych w okolicach głowy, tudzież tych schodzących w dół ciała tj obręczy barkowej, klatki piersiowej, kręgosłupa piersiowego czy ramion, często swoją genezę ma właśnie w nieprawidłowym funkcjonowaniu szyi jako układu ruchu. Ale, aby przejść do konkretów, czyli tego jakie problemy lokalizujemy w odcinku szyjnym i co z nimi możemy zrobić, najpierw musimy zadbać o wiedzę anatomiczną, która to zdominuje dzisiejszy wpis.
Budowa szyi
Mięśnie szyi (musculi colli) pod względem położenia dzieli się na 3 grupy: powierzchowną, środkową i głęboką. Mięśnie te ułożone są symetrycznie dookoła kręgosłupa. Mięśnie szyi odpowiadają nie tylko za stabilizację głowy oraz szyi, odpowiadają również za ruchy kości gnykowej, żuchwy czy języka.
Mięśnie powierzchniowe:
Mięsień szeroki szyi – z budowy plaski i szeroki mięsień. Jego praca polega na pociąganiu kąt ust ku dołowi nadając twarzy smutną minę, dokładnie taką jak niemowlę. Mięsień ten swój początek ma na wysokości II lub III żebra, a swój koniec na żuchwie.
Mięsień obojczykowo-mostkowo-sutkowy– chyba każdy go kojarzy, w końcu daje charakterystyczne objawy bólowe z przednio-bocznej strony szyi. To niezwykle silny mięsień, którego rolą jest zginanie głowy do boku oraz obracanie jej w stronę przeciwległą. Obustronna praca tego mięśnia zgina głowę do tyłu. Mięsień ten zbudowany jest z dwóch głów: przyśrodkowej i bocznej. Swój początek ma na przedniej powierzchni rękojeści mostka i końcu mostkowym obojczyka. Swój koniec ma na powierzchni bocznej wyrostka sutkowego oraz odcinku bocznym kresy karkowej górnej.
Mięśnie środkowe, które dzielą się na:
Mięśnie podgnykowe :
Mięsień mostkowo-gnykowy – zaczyna się od klatki piersiowej i schodzi aż do kości gnykowej jako taśma szerokości około 2 cm. Jego pracą jest obniżanie kości gnykowej. Jego początkowy przyczep znajduje się na tylnej powierzchni rękojeści mostka, końcu mostkowym obojczyka i stawie mostkowo-obojczykowym, z kolei przyczep końcowy znajduje się na trzonie kości gnykowej.
Mięsień łopatkowo-gnykowy – jest to długi mięsień o spłaszczonej budowie. Zwiększa światło żyły szyjnej wewnętrznej. Lokalizuje się na górnym brzegu łopatki, więzadle poprzecznym łopatki, podstawie wyrostka kruczego oraz trzonie kości gnykowej.
Mięsień mostkowo-tarczowy – jest płaskim mięśniem o kształcie wydłużonego czworoboku. Obniża chrząstkę tarczową. Jego początek lokalizuje się na znajduje się na tylnej powierzchni rękojeści mostka i chrząstce I żebra. Jego koniec natomiast lokalizuje się na kresie skośnej chrząstki tarczowatej
Mięsień tarczowo-gnykowy – biegnie jako przedłużenie poprzedniego mięśnia. wój początek ma na kresie skośnej chrząstki tarczowatej, a koniec na trzonie i rogach większych kości gnykowej.
Mięśnie nadgnykowe :
Mięsień dwubrzuścowy – złożony z dwóch brzuśców: przedniego i tylnego. Jego rolą jest opuszczanie żuchwy. Przyczep początkowy obejmuje ścięgno pośrednie (brzusiec przedni) i wcięcie sutkowe kości skroniowej (brzusiec tylny). Z kolei przyczep końcowy znajduje się w dole dwubrzuścowym żuchwy
Mięsień rylcowo-gnykowy – mięsień ten pociąga kość gnykową ku górze i ku tyłowi. Przyczep początkowy lokalizuje się na wyrostku rylcowatym kości skroniowej, natomiast przyczep końcowy znajduje się w okolicach trzonu kości gnykowej.
Mięsień żuchwowo-gnykowy – odpowiedzialny za obniżanie żuchwy, napinanie dna jamy ustnej, a także podpiera i unosi język. Swój początek ma na kresie żuchwowo-gnykowej żuchwy, zaś koniec na przedniej powierzchni trzonu kości gnykowej;
Mięsień bródkowo-gnykowy – odpowiedzialny za opuszczanie żuchwy i unoszenie języka. Przyczep początkowy lokalizuje się na kolcu bródkowym żuchwy, z kolei końcowy obejmuje przednią powierzchnię trzonu kości gnykowej.
Głębokie mięśnie szyi dzielą się na :
Mięśnie pochyłe
Mięsień przedni– rozpoczyna się czterema pasmami na guzkach przednich wyrostków poprzecznych od III do VI kręgu szyjnego. Kończy się na I żebrze
Mięsień środkowy – rozpoczyna się 6 lub 7 pasmami na wyrostkach poprzecznych I do VI kręgu szyjnego. Kończy się tak jak mięsień poprzedni
Mięsień tylny – rozpoczyna się 2 lub 3 pasmami na wyrostkach poprzecznych V lub VI kręgu szyjnego. Kończy się na bocznej powierzchni II żebra.
Mięśnie przedkręgowe
Mięsień prosty przedni głowy – nie jest łatwo go zlokalizować, gdyż jest on stosunkowo niewielkim mięśniem o czworobocznym kształcie. Swój początek ma na nasadzie wyrostka poprzecznego kręgu szczytowego, natomiast kończy się na części podstawnej kości potylicznej
Mięsień długi głowy – jest najbardziej powierzchownym mięśniem tej grupy. Swój początek ma na guzkach przednich wyrostków poprzecznych od III do VI kręgu szyjnego, natomiast kończy się tuż przed mięśniem przednim głowy
Mięsień długi szyi – składa się z 3 pasm: przyśrodkowego, bocznego skośnego górnego i bocznego skośnego dolnego. Przyczep początkowy obejmuje II-IV kręg szyjny (pasmo przyśrodkowe), wyrostki poprzeczne od III do VI kręgu szyjnego (pasmo boczne skośne górne), od I do III kręgu piersiowego (pasmo boczne skośne dolne). Przyczep końcowy obejmuje guzki przednie wyrostków poprzecznych V-VII kręgu szyjnego.
Zobaczcie jak dużo jest tu mięśni głębokich, których zadaniem jest stabilizacja odcinka szyjnego.
To teraz pytanie – jak wiele osób w gronie Ci bliskim ma nieprawidłowe ustawienie szyi? Jak wiele z nich ma tzw żółwia szyję, wysuniętą do przodu? Opuszczoną lub zadartą? Skrzywioną lub przechyloną? A może zrotowaną? Każde odchylenia od normy są w przypadku odcinka szyjnego warte uwagi, gdyż tu właśnie biegną naczynia i nerwy bezpośrednio zaopatrujące mózg. Więc problemy w szyi to nie przelewki.
Mój Pilates 