Jim Stovall stworzył zdanie, które każdy zna. „Nauka to podróż, którą odbywamy przez całe życie, nieustannie odkrywając nowe cele”. Niestety, wiele osób uznaje, że uzyskała swój idealny poziom wiedzy i kształcić się dalej nie musi. Część posuwa się w tym nawet dalej – uzyskawszy swój idealny poziom wiedzy nie dość, że przestaje się kształcić dalej, to jeszcze zaczyna uczyć innych.
Każdy z nas może czuć inaczej. Ale w edukacji nie powinny grać rolę odczucia, czy wręcz uczucia, a faktyczna wiedza, umiejętności i doświadczenie. Szczególnie, gdy to my mamy stać się mentorami. Osobami, które wiedzę przekazują, ale co ważniejsze, stają się odpowiedzialne za ten proces.
Jak wiecie na swoim koncie mam całe mnóstwo szkoleń, lat praktyki i zdobywania wiedzy od wielu nauczycieli. Sama dopiero w 2018 roku odważyłam się powiedzieć sobie TAK. TAK, czyli chcę dzielić się tym co wiem, chcę przekazywać swoją wiedzę i doświadczenie innym. Edukację w zakresie pracy z ciałem poprzez ruch rozpoczęłam w roku 2002. Oznacza to, że minęły 22 lat mojej edukacji! A 16 abym mogła stwierdzić, że mogę swoją wiedzą i doświadczeniem dzielić się z innymi w sposób indywidualny. Tworzyć materiały w oparciu o swoje doświadczenie, wiedzę i całą masę innych rzeczy. Gdybym nie przeszła tej wieloletniej drogi, nie byłabym teraz tak skuteczna.
Co najciekawsze. Wszystko to co robiłam przez lata, ilość nauki, którą przyswoiłam, nie była intencjonalnie pozyskiwana po to, by następnie móc robić szkolenia, za które będę kosiła dobry hajs. Gdy zaczynałam, pilates był w Polsce niczym, raczkującym bobaskiem, a ja po prostu pragnęłam wiedzy i chciałam robić swoją robotę najlepiej jak potrafiłam. Skutkiem ubocznym tych działań była moja wiedza, której inni pragnęli. Tak powstała Magda, nauczyciel, szkoleniowiec, mentor.
Wciąż uważam, że jeszcze wiele przede mną. Nauka jest podstawą mojej dalszej kariery jako nauczyciela i uważam, że każdego kto nauczycielem zostać chce lub jest. Im więcej się uczę, tym więcej odkrywam ciekawych tematów, które zaczynają mnie fascynować i które pragnę zgłębiać dalej. I tak oto nauka jest moją nieskończoną przygodą.
Czy istnieje dostateczna ilość certyfikatów i odbytych szkoleń, aby stwierdzić, że to jest moment na bycie szkoleniowcem?
Sztywnych ram nie ma. Ale myślę, że warto spojrzeć na siebie obiektywnie. Zrobić reaserch swoich dokonań i zadać sobie pytanie – Czy mogę samodzielnie stworzyć swój program nauczycielski, a jeżeli tak, to w jakim stopniu będę się czuła w nim komfortowo? Czy jestem gotowa wziąć odpowiedzialność za przekazywaną wiedzę, że nikomu nie zrobi ona krzywdy?
Bycie nauczycielem to swego rodzaju przywilej i obietnica, że nigdy nie przestaniemy się edukować.
Mój Pilates 